Bir İlkay Söyledi İlk Akşamdan Geceden

Günler öncesinden haberim vardı ama gel gelelim unutmuştum. Akşamüstü bilgisayarımı açtığımda sevgili Gökçeçiçek’in Facebook sayfasında paylaştığı bir video ile bir anda irkildim. İrkilmemin sebebi uzun zamandır dinlemediğim bir şarkıydı tamam ama bu ses iki saat sonra az ötemde konser verecekti, birdenbire aklıma düşüvermişti işte, şahane. Şarkının adı ‘’Gitme’’ ve yorumcu İlkay Akkaya olunca elbette akan sular duracaktı önce. Oturup bir film akşamı yapacaktım kendime ki; dün tavsiye ettiği filmi izleyecektim yine Gökçe’nin gel gelelim şimdi paylaştığı sesi dinleyecektim, kaçırmış olsaydım çok üzülecektim sonra. Toplandım, attım kendimi dışarıya. Gidiş yolunda yanlarından geçtiğim gençler ‘’En güzel aşk, zor olandır’’ şarkısını söylüyorlardı oturdukları bankta. Şarkıyı anımsayınca döndüm yine anılara oradan üniversite yıllarına gittim. Soğuk bir şehrin ısınmaya çalışılan odalarında bir Fulya’nın bir benim sevdiğim kasetler çalardı, ders falan çalışmak neyimize. Ben Hümeyra dinlerdim o Kızılırmak, Yorum. O benim şarkılarımdan haz almazdı ben onun türkülerinden çok fazla. Derken zamanla o benim şarkılarımı sevmeye başladı ben onun türkülerini ama; o günler sanki başka türlü çekilmezdi. Özledim mi? Velhasıl benim biraz özgün yanım o yıllardan kalma. Evet, çok özledim. Özgür günlerim peki hangi yıllardan kalma?

Meydana geldiğimde sahnede yer alan bir grup ile gece ısınmaya başlamıştı bile, biraz stantları gezdim o şarkılar o türküler eşliğinde. Günlerdir yağmura dönük havalardan sıyrılmıştık nihayetinde ve çoluk çocuk biraz da bunun kalabalığı olmuştu, savrulmanın dışarıya. Yavaş yavaş sahne sırası İlkay Akkaya’yı işaret ederken yerimi aldım sahnenin bir ucunda. Derken yerini aldı orkestra ve sunucu daha adını anons etmesini beklemeden attı adeta kendini ön taraflara, hoş bir merhaba oldu bu. Açılışı sevdiğim çalışmalarından biri olan ‘’Yara Bende’’ ile yaptı Akkaya. Bir iki türkü çalışmasını en çok dinlemek istediğim ‘’Adıyaman’’ izledi ki; ‘’Gitme’’yi bekleyecektim ama söylememesi ihtimaline karşın (ki söylemedi) telefon ile Gökçe’ye bu şarkıyı dinletmek istedim. Bu arada ‘’Gidemem’’ isimli şarkısını oraya gelenler ile birlikte söylemek istedi ve bizler de seve seve eşlik ettik. Bu çalışmalarını ayrı bir severim.

Seyircilerin özellikle dinlemeyi istediği çalışmaları arasında ‘’Kızıldere’’ vardı ki; bu esnada açılan bir pankartla Deniz, Mahir, Ulaş ve yol arkadaşları da unutulmamıştı orada. Ara ara konuşmalarında da her zamanki gibi bir İlkay Akkaya vardı. Gayet az, öz, naif, yağmurlu. Dinleyici ile kurulan iletişim öyle bir noktaya gelmişti ki; adeta istenilen her türkü, şarkı geri çevrilmemişti tarafından. ‘’Aze’’de ''Dem Dem''de, ''Le Le''de ve ‘’Amed’’de coşku bir adım öne çıkarken ben ‘’Bir Gün’’ ile bir kere daha o günlere gitmiştim. Gecede eski dostlarını da unutmamıştı Akkaya; Ahmet Kaya’ya ve Hasan Hüseyin Korkmazgil’e bir selam gönderdi ve benim için gecenin en sürpriz çalışmasını seslendirdi: ‘’Acılara Tutunmak’’. Ve finalde bizi bekleyen şarkıyı da tahmin etmek hiç de zor değildi. ‘’Çav Bella’’ elbette tüm herkes tarafından alkışlar içinde söylendi. Daha sonra izleyenleri kırmadı ve ‘’Taze Karlar Yağmış Karın Üstüne’’ isimli türküsü ile son kez sesini buluşturdu bizlerle. Geceden sazın, sözün güzelliği ile ayrıldık sonra ve tüm gece coşkusu ile hüzünü ile ne kadar da zarifti.

Arşivimde tüm albümleri mevcut olan İlkay Akkaya’yı evet, bugün daha bir aşkla dinlemek istiyorum. Hadi başlayalım kalbim.

İlkay Akkaya - Bir Gün