www.kadrikarahan.net: Pazar'lık

27 Şubat 2011 Pazar

Pazar'lık - Tren Şarkılar

Geçen hafta ‘’Pazar’lık’’ sizlerle olamadı. Bu hafta da bir ihtimal ‘’Pazartesi Sendromu’’ sizlerle olamayacak. Bahsettiğim gibi bir süredir rahatsızım ve bir yandan sitemiz ile ilgili çalışmalara devam ederken bir yandan da hayatın akışında üzerime düşen görevler var ki elbette dengeyi bulmak gecikmez, daha fazla ara açılmaz ama. Dün bir tren ile şöyle bir seyre dalıp yol alırken aklıma bugünün şarkıları düşmekte gecikmedi, tamam dedim uzağa gitmeyelim :) Binip de bir trene yol almaya hazır mısınız bu şarkılar ile öyleyse?

Barlas - Ayrılık Trenleri
Brothers Of Baladi - Tren Gelir (Train Song)
Deniz Arcak - Sonsuzluk Trenleri
Ezginin Günlüğü - Ayrılık Treni
Gülcan Opel - Gurbet Treni
İstanbul Superband Plays Ömer Göksel - Tren
Kesmeşeker - Ne Zaman Gitti Tren
Kızılırmak - Kara Tren
Nazan Öncel - Geceler Kara Tren
Sibel Can - Yalnızlar Treni
Tarık - Tren
Yavuz Bingöl - Kara Tren

MP3

2 yorum:

tuncywashere dedi ki...: Uzun zamandır web camiasından uzak kalmış olsam da senin Pazar'lık serinle tekrar kendime geldim. Gerçekten çok kıskanılası bir arşiv , çok kıskanılası seçkiler. Yüreğine sağlık Kadri ;); 27 Şubat 2011 19:48
Kadri Karahan dedi ki...: Sahiden Tunç, özlettin kendini ...

Seni yeniden görmek güzel, beğenmene çok sevindim :) ...; 27 Şubat 2011 19:55

Yorum Gönder

Kaydol: Kayıt Yorumları (Atom)

Jale Sancak

Evet sistemin istediği, popüler olan şeyler ön plana çıkartılıyor. Sen sistemle uyuşmuyorsan, sisteme karşıysan ve ürettiğin şeyler sistemi sorgulayan şeylerse zaten otomatikman seni dışarıda bırakıyor, sana ulaşılması engelliyor. Halkın önüne derinlikli olmayan, eyleyici, oyalayıcı, kolay şeyleri koyuyor. Büyük kitleler hemen oraya ulaşabiliyorlar ama gerçek ve has olana ulaşamıyorlar. Çünkü ulaşırlarsa sistem için tehlike oluşuyor. Bu durumda da insanların seçici olmasını beklemek zor. Bu bizim kültürsüzlüğümüzün kışını da gösteriyor aslında. Çünkü hiçbir zaman toplum bir aydınlanma dönemi yaşamadı, oraya varılabilecek yollardan geçmedi. sosyo-ekonomik, sosyo-kültürel açıdan gelişilemediği için de bir dönüşüm sağlanamadı, sağlanamıyor ...

Süleyman Saidov

Tamamen kendime ait bir çalışma. Hem fikir olarak hem düzenleme olarak. Ben çok fazla müzik dinleyen biriyim. Müzik dinlemenin de bir usulü vardır. İki çeşit müzik dinleme şekli vardır: biri sıradan biri profesyonelce. Sıradan müzik dinleyenlerde incelenen ve beğenilen kısım şan bölümü ilk başta, sonra güfte ve bestelerdir. Fakat profesyonel bir müzisyen müziği çok farklı bir şekilde dinler ve yorumlar. Ve bu şekilde dinleyen bir dinleyici ne kadar fazla müzik dinlerse o kadar fazla bilgisi genişler. Ben bir müzisyen olarak, aldığım gitarı ve yaptığım bütün aranjmanları, besteleri ve ürettiğim tüm fikirleri buna borçluyum ...

Orçun

Önceleri albüm fikri yoktu zaten. 97 yılında 18 yaşıma yeni girmek üzereydim. O yaşta yaptığım şarkıları insanlarla paylaşmaktı amacım ama başka seslerden yani başka sanatçılardan duymak istiyordum şarkılarımı hatta şarkılarımızı diyeyim çünkü 15 senelik arkadaşım, dostum İskender Külekçi’ye haksızlık etmeyelim. Benim her zaman yanımda oldu, Albümdeki bütün sözlerim onundur ve birlikte sanatçılara verdiğimiz şarkılarda. Bende naçizane arada yazıyordum ama onun eline kimse su dökemez söz konusunda. O yüzden hiç ayrılmadan birlikte çalıştık dediğim gibi. Tabi ki sesime de güveniyordum o zamanlar ama yeterli bulmuyordum, ileride eğitimimi alıp kendi şarkılarımla çıkmak istiyordum.

Naim Dilmener yazdı ...

Ama tabii, her geçmişe el atanın ille de “para-pul” saikiyle hareket ettiğini söylemek mümkün değil. Mesela Mehtap Meral ve Sema: Biri tangonun, diğeri ise kantonun baş köşede olduğu birer albüm yaptı. Sema’nın değil ama Mehtap Meral’in henüz ilk albümü üstelik. Her ikisi için de genel kabul görenin, yani para edenin, yani üç kuruş etmez o tek tip ritimlerin peşinden gitmek çocuk oyuncağı olabilecekken, bundan imtina ediyor ve zor olan yola sapıyorlar. Neden? Hiç mi akılları yok? Var. Hatta herkesten daha fazla var ve sorun tam da bu işte ...

Gülbahar Kültür yazdı ...

Türkiye’de yaşayan her ailenin uzaktan ya da yakından tanıdığı mutlaka birileri vardır Almanya’da yaşayan. Hikayeler üç aşağı beş yukarı birbirinin benzeri. ‘Konuk işçi’ Almanya’da ‘yabancı’, Türkiye’de ‘Almancı’ ya da ‘gurbetçi’ adıyla anılmaya başladı. Uzun yıllar bu böyle gitti. 50 yıl sonra nerdeyiz diye sorarsanız, kimileri hala sıla kafasında. Kimileri arada derede kaldı, ne buralı olabildi ne geri dönebildi. Kimileri kendini döviz için satılmış, kaderine terkedilmiş duygusuyla Almanya’yı zorunlu olarak ikinci vatan belledi. Kimileri uyum sağladı. Kimileri kraldan çok kralcı kesildi. Kimileri kendine özgü yeni bir kimlik inşa etti, kendi yaşam sentezini gerçekleştirdi. Yine de herkes için geçerli ortak bir nokta var. Artık ‘Almanyalı Türkler’ ya da ‘Türk kökenli Almanlar’ diye bir gerçek var ...

Mete Özgencil

Sanat ayarlar ve dengeler silsilesidir. Ve benim için sanat: Edindiğiniz gerçekliği, kendi üslubunuzla reddedilemez bir biçimde sunma halidir. ''Sanat, sanat için midir, vasat için midir'' gibi safsatalarla yorulmuş akıllar artık ''Sanat''ın ne olduğunu düşünmek bile istemiyorlar. Bu resim için de geçerli, müzik için de, sinema ve müzik videosu için de. Bizde ise artık nerdeyse ''Şarkıcı'' demek oldu ''Sanatçı''. ''İcracı'' ve ''Yorumcu'' da yan tarafta dururken hem de.

Ali Akcan

Evet sıklıkla sahne çalışmalarımda albümden şarkılar da söylüyorum, özellikle “Vakit Dolmadan ve Yollara İnat” en çok istenilen şarkılarım. Sahnede olmak tabii ki benim için vazgeçilmez bir keyif, kendimi ifade edebildiğim tek alan diyebilirim. Aynı zamanda sahne de olmak demek büyük de bir sorumluluk demek, insanları sadece eğlendirip göndermek demek değil, duruşunuzla, repertuarınızla, müzikalitenizle bir duruş sergilemek demek, bu duruşunuzla istikrarlı bir şekilde ilerlemek demek ...

Sarp Maden

Evet gerçekten eskiye göre daha canlı bir ortam var. Hem gelen yabancı müzisyenler hem de cazın değişik dallarında çalışmalar yapan yerli müzisyenler çok daha fazla artık. Bu çok güzel bir şey. Ama genelde yoğunluk İstanbul’da. Bunun diğer şehirlere de yayılmasını isterim şahsen. Özellikle genç kuşakta kendi projelerini yapan çok iyi müzisyenler var. Bunların desteklenmesi lazım. Bütün olumlu gelişmelere rağmen caz müzisyenlerinin kendi müziklerini yaparak yaşamaları hala çok zor ülkemizde. Ama yine de geleceğe umutla bakıyorum ...

Kent Şarkıları

Beste yapmaya başladığım yıllardan itibaren bir hayalim vardı, o da şarkılarımı ünlü isimlere okutmak. Bunun için çok da mücadele ettiğim söylenemez. Etrafımda sesini ve yorumunu sevdiğim arkadaşlarım varken başka isimler aramak gereksizdi. Bu proje öyle bir isim altında hayata geçirilmeliydi ki herkes benimsemeli ve gerçekten de kendini yorumcu ve enstrümanist olarak ifade etmek isteyen herkesin sahnesi olmalıydı. Ben grup çalışmalarını seven birisiydim. Bu yüzden “Kent Şarkıları” adı altında toplandık ve ortaya güzel bir iş çıkardık ...

Çiğdem Erken

Belirli bir çevreden olumlu görüşler geleceğini tahmin edebiliyordum aslında. En çok önemsediğim noktalardan biri şarkılarımın demolarını internette keşfetmiş ve yıllardır dinleyen insanların bu albümde de aynı samimiyeti yakalaması idi. Bence esas güç şarkıda. İyi şarkı her ortamda kendini gösterir. Eğer albümüm başarılı sayılıyor ise nedeni söze dayalı şarkılarımdır. Albüm yapmak büyü yapmak gibi bir şey. Tarifi var ama garantisi yok. Büyü tuttuysa ne mutlu bana ...

Mehtap Meral

Tangoyu hep çok sevdim. Dansını da, müziğini de çok yakın hissettim kendime. Sahne çalışmalarımda mutlaka tango eserler seslendirirdim. Dans olarak da hayatıma dahil olmasıyla bir tango projesi gerçekleştirme ihtiyacını daha çok hissettim. Zaten tango formunda birçok bestem de hazırdı. Ama hep söylüyorum: "Bu Benim Tangom" Tango, doğduğu toprakları, muhalif tavrı, kadın duruşu, estetiği, gerilimi, barındırdığı tutku ve şiire olan yakınlığıyla beni içine hapsetti. Ben de var olan tango formuna kendi sesim ve duygularımla yaklaşmak istedim ...

Mabel Matiz

“Mabel Matiz ve Şarkılı Yatak” adlı blog sayfamda yalnızca gitar vokal olarak kaydettiğim cover kayıtlarımı yayınladım bir süre. Buradan aldığım güzel tepkiler beni kendi şarkılarımı da yayınlama konusunda cesaretlendirdi. 2008 Ekim’i itibariyle de Arafta’yı, Peruk Gibi Hüzünlü’yü, Kül Hece’yi yayınladım; tepkiler genellikle olumlu oldu. İnsanlar uzun süre kim olduğumu bilmeden, yüzümü görmeden o şarkıları dinlediler; ben de iki yıl kadar mutlu mesut halde arka planda durup yalnızca şarkıların gittiği yolu seyrettim ...

Cem Tekin

Albümdeki dört beste bana ait. Birçok bestem daha vardı kafamda fakat belirli bir konsept oluşturup bu çerçevedekileri koydum albüme. Sadece Karadeniz müziği yapan gruplarla çalıştığım dönemden içimde kalan sert bir Karadeniz şarkısı yapma özlemi hep kalmıştı içimde. Çünkü bu kadar sert tonlar hiç kullanılmamıştı. ''Rock Atma'' iyi bir deneme oldu diye düşünüyorum. Yine çok sevdiğim bir türkü olan ''Bülbülüm Altın Kafeste'' üzerinde de bir deneme yaptık. Sonuç albümde ve yorumları hakikaten çok merak ediyorum ...

Kaan Altınova

Albüm oluşturmak çok uzun ve yorucu fakat bir o kadarda keyifli bir süreç. Kaba hazırlık süreci bu şekilde gitti. Ancak istediğim gibi duymak kafamdaki müziği ona en yakın haliyle yansıtmaya çalışmak çok fazla detayı ve uzun çalışmayı barındırıyor. Albümde ki tüm düzenlemeler bir ay boyunca süren grup provalarıyla oluşturuldu. Bilgisayar başında mouse'la müzik yaratmak yansıtmak istediğim bir tarz değil. Yaylılar ve davulun tüm diğer kullanılan enstrümanlar gibi canlı kayıt olmasının da sebebi bu.

Tamer Temel

İnsanın kafasının içinde duymaya çalıştığı zaman zaman da hayal ettiği müziği icra etmeye çalışması çok güzel bir deneyim ve belki de bütün bu uğraşların hedefi de bu. Etrafımızda aynen de böyle düşünen, sizin kafanızdakini duymaya belki de ona başka şeyler katmaya çalışan, dürüstçe müzik çalmaya gayret eden bir sürü iyi müzisyen var. Ve onlarla beraber müzik üretmeye çalışmak güzel bir duygu. Caz müziğinin doğası gereği her zaman planladığınız gibi olmayabiliyor ama planladığınızdan daha güzel olduğu zamanlar da olabiliyor ...

Özlem Taner

Sadece türküler değil hangi müzik türü olursa olsun gerçek sahip olduğu duygusunun algılanması ve de o duygudan hareketle yorumlanması gerektiğini düşünüyorum. Eğer bir türküyü seslendirirken o türkünün sahip olduğu duyguyu göz ardı ederseniz o zaman yaptığınız iş türkü okumak değil,kendi müziğinizi yapmak olur. Belki bu da karşı çıkılması gereken bir şey değildir. Ama o zaman devreye bir başka önemli konu giriyor, eğer amaç türkülere başka bir boyut kazandırmaksa o zaman o türküyü bulunduğu yerden alıp nereye taşıdığınız çok önemli bence. Bu da büyük bir dikkat ve hassasiyet gerektiriyor ...

Şehnaz Sam

Miles Davis bir söyleşisinde müziğin değiştiğine üç defa şahit olma şansını elde ettiğini söylemiş. Benim için ise bu değişim büyük bir şanssızlık oldu. Öyle bir zamanda başladım ki bir yıl sonra her şey tamamen değişti. Türk pop müziği ve takipçileri şapkayı ters giydirdiler. Böyle bir müzikal ortam varken albüm yapmayı içime sindiremedim, müzikten de kopmadım sonra bugünlere geldik. Bugün şartlar istediğin şeyi yapmaya biraz daha uygun. ekonomik olmasa da ben istedim yaptım diyebilirsin ...

JAVİER RUİBAL

Şehnaz

İçime sinen bir albüm maalesef olamadı. Şirketin maddi anlamda yüzünü elbette güldürdü. Çünkü bu ucuz prodüksiyon 250 bin gibi bir satış yakaladı. Ama ben mutlu değildim. Çünkü ne istediğim aranjör ne de istediğim düzenlemeler yoktu bu albümde. Ve istemediğim bir şarkıyı da okumak zorunda kaldım. Ama ilk albümdü ve bir şekilde müzikal anlamda bir teslimiyet söz konusuydu. Bu ve sektörün malum sebepleri beni ikinci albüm fikrinden uzaklaştırmaya yetmişti ...

ATAKAN ILGAZDAĞ

Ben müzikle yatıp müzikle kalkan birisi oldum hep, belirttiğin gibi çocukluktan beri aralıksız ilgilendiğim ve beni mutlu eden tek konu olduğu için başka bir işle ilgilenmeyi ciddi ciddi hiç düşünmedim aslında. İzmir bir müzisyen için kolay bir şehir sayılmaz ve o sıralarda aklıma düşen fikir şuydu; İstanbul’ a taşınayım bir şekilde, deneyeyim. Çünkü seneler sonra dönüp de “gençken korkmasaydım da İstanbul’a gitseydim neler olurdu acaba?” demek istemedim. Hayatımdaki önemli kararlardan biridir İzmir’ den ayrılabilmek ...

MELEK İRDEM

Kukla grubu olarak çalarken bu besteleri albümleştirmek zaten hep aklımızdaydı. İlk olarak Kukla ismiyle çıkacaktı albüm ve besteleri de ona göre seçmiştik. Aslına bakarsanız, albüm kayıt edildikten sonra Melek İrdem olarak çıkmaya karar verdik. Bizim için isim değişikliği pek bir şey değiştirmedi çünkü bakarsanız temelinde Melek İrdem albümü de bir grup müziğidir. Sadece isim değişikliği söz konusudur. Hala kararlarımızı hep beraber alırız. Konserlerde bile Melek İrdem ve Kukla diye çıkıyoruz ...

MEHMET MESUM

Günümüzde artık sadece şarkı söylemek, beste yapmak ya da albüm çıkarmak yetmiyor. Albüm çıktıktan sonra ayrı bir süreç başlıyor. Klip çekimi, klibin TV kanallarında yayınlanması, radyoların çalması, şehir dışına çıkmak için turneler, organizasyonların olması vs. Plak şirketinin çok güçlü olması da lazım eğer değilse bunları kendi imkanlarımızla yapmamız gerekiyor ki bu çok yorucu, yıpratıcı, keşke olmasaydı dediğimiz durumlar. Çünkü bahsettiğim süreçte en fazla yarayı bu yola yeni çıkan müzisyenler alıyor. Hatta bu sebeplerden ötürü müziği bırakmak zorunda kalan arkadaşlarımız bile oldu ...

ERDEM SÖKMEN

EMRE YÜCELEN

Albüm yapma isteğim ben çocukken de, konservatuardayken de vardı. Yaptığım besteler çoğalmaya başlamıştı. Söz yazıyordum, aranje yapmayı öğrenmiştim. Kısacası hayal ettiğim bir şeyi ifade edebilecek kabiliyeti geliştirdim. Hayatım boyunca iyi bir müzisyen olmak için çaba harcadım. Birkaç kere daha albüm yapma durumuna gelmiştim ancak bir türlü istediğim şartlar oluşmamıştı. Kendimi çok daha olgun ve hazır hissettiğim bir dönemde bu albümü yaptığım için kendimi çok mutlu hissediyorum ...

Eflatun

15 yıldır üzerinde çalıştığım bir besteleme tekniği üzerine yazdım her şeyi. Aslında yanılmıyorsun. Her şarkıyı bir halka olarak üretip sonra birbirine eklemledim, amaç; kopmaz birbirine bağlı bir zincir yaratmaktı. Aslında peşinde koştuğum şey; bundan 10 yıl sonra da dinlendiğinde hala keşfedilecek ayrıntılara sahip bir albüm yaratmaktı. Sözgelimi ''Yaa ben bunu farketmemişim dinlerken'' denmesi. Bir sanat yapıtı meydana getirmek her şeyden önce bir tasarım işidir. Tasarlayacaksın. İnsanlara sunduğun eser ben dünyada tekim gibi bir vaadi içerecek ....

Fatih Ahıskalı

Sevmek çok sevmek. Çocuğun kadar, sevdiğin kadar, annen kadar sevmek. Zaten diğer türlü ya alkolik, yada başka şeylerin bağımlısı yapar adamı. Müziğin kendi sarhoşluğuna bırakmak işi. Bir de kendini geliştirme arzusu. Her sene üstüne bir şeyler koyan müzisyenin tırmanması kaçınılmazdır. Bu her meslek ve herkes için geçerli aslında. Şansa kesinlikle inanmam. Bir de bir yerlere geleyim arzusu taşımıyorum. Belki o enerji özel insanlarla buluşturuyordur beni. Bilmem ki? ...

Neslihan Demirtaş

Yıllar önce bu albümü bu kadar sağlıklı yapamazdım. Prodüktörler bu işe fazla ticari bakıyorlar belki hakları da var. Fakat hem yıllardır daha ayakları maddi anlamda sağlam yere basan bir hayat istediğim için hem de o hayatın bana bir albüm yapabilme imkanı sağlamasını istediğim için biraz uzun sürdü. Ama bu projeyi yapabilecek, yani elini taşın altına koyabilecek bir şirket ya da şahıs tanımıyorum. Tanısam kesin ona yaptırırdım bu kadar bekleyip kendim yapmak zorunda kalmazdım ...

www.kadrikarahan.net

27 Şubat 2011 Pazar

Pazar'lık - Tren Şarkılar

2 yorum:

Asrın

Batı Yakası